ძონგის არქიტექტურა
ციხესიმაგრეთა არქიტექტურის გამორჩეული ტიპია, რომელიც დამახასიათებელია
ყოფილი და დღევანდელი ჰიმალაის ბუდისტური სამეფოებისთვის, მათ შორის
განსაკუთრებით ბჰუტანში. არქიტექტურა სტილით მასიურია კოშკებიანი გარე
კედლებით, რომელიც გარს ერტყმის ეზოებს, ტაძრებს, ადმინისტრაციულ შენობებსა
და ბერთა საცხოვრებლებს.
დამახასიათებელი ნიშნებია:
- მაღალი, შიგნით დაქანებული თეთრად შეღებილი აგურისა და ქვის კედლები, კედლის ქვემო ნაწილში მწირი ფანჯრებით.
- კედლების თავთან შემოვლებული წითელი ზოლი (შესაძლოა დიდი ოქროსფერი წრეებით აქცენტირებული).
- ჩინური სტილის გაშლილი სახურავები ციხის შიგა ტაძრების თავზე.
- ამასიური შესასვლელი კარიბჭე ხისა და რკინისგან შეკრული.
- შიდა ეზოები და ტაძრები თვალისმომჭრელ ფერებში გადაჭრილი ბუდისტურ-თემებიანი ხელოვნების მოტივებით.
ძონგების
დანიშნულება რეგიონის რელიგიური, სამხედრო, ადმინისტრაციული და სოციალური
ცენტრის როლი იყო. ისინი ხშირად ყოველწლიური ცეჩუს ან რელიგიური ფესტივალის
გამართვის ადგილია. ოთახები ძონგის შიგნით ტიპიურად
ნახევრად ადმინისტრაციული (მაგ. პენლოპის ან მმართველის ოფისი), და
ნახევრად რელიგიური დანიშნულებისაა, ძირითადად ბერების საკნებით. ამგვარი
გაყოფა ადმინისტრაციულსა და რელიგიურ ფუნქციებს შორის გამოხატავს
ძალაუფლების იდეალიზებულ გაორებას რელიგიასა და მთავრობის ადმინისტრაციულ
ორგანოებს შორის.
No comments:
Post a Comment